رابطه میزان کیفیت زندگی و میزان پیشرفت تحصیلی فرزندان خانواده (پایه اول دبیرستان شهرستان سیرجان)

این تحقیق با هدف بررسی عوامل موثر بر میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع اول دبیرستان شهرستان سیرجان انجام پذیرفته و عوامل تأثیر گذار را تحت عنوان کیفیت زندگی خانواده با مولفه‏های سلامت جسمانی، سلامت روانی، سلامت محیطی، روابط اجتماعی مورد ارزیابی قرار داده است.هم چنین به بررسی عوامل تأثیرگذاری همچون سطح درآمد خانواده، و سطح تحصیلات والدین پرداخته است. با توجه به یافته‏ها با افزایش میزان کیفیت زندگی، پیشرفت تحصیلی نیز افزایش می‏یابد و بالعکس. براساس نظریه سازمان بهداشت، کیفیت زندگی چهار بعد دارد که شامل بعد جسمی، بعد روانی، بعد زیست محیطی و بعد روابط اجتماعی می‏باشد که این ابعاد در طبقه بندی‏ای که مازلو از نیازها ارائه نموده است جزء نیازهای اساسی می‏باشد. انواع نیازهای مازلو به صورت سلسله مراتبی به دنبال هم قرار می‏گیرند، یعنی اینکه نیازهای رده پایین باید حداقل تا حدودی ارضاء شوند تا اینکه فرصت برای ارضای نیازهای سطح بالاتر فراهم آید پس پیشرفت تحصیلی که مصداقی از خودشکوفایی است زمانی اتفاق می‏افتدکه نیازهای اساسی فرد برآورده شده باشد، یعنی فرد از کیفیت زندگی مطلوبی برخوردار باشد. در نتیجه برخی از این عوامل همچون سلامت روانی، سلامت محیطی و سطح درآمد خانواده تأثیر مثبت و نسبتاً قوی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان داشته‏اند. بعضی عوامل همچون سلامت جسمانی، روابط اجتماعی و سطح تحصیلات والدین تأثیر خیلی ضعیفی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان داشته‏اند. روش مورد استفاده در این پژوهش، پیمایش می‏باشد که جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه انجام گرفته است. جامعه آماری مورد مطالعه دانش آموزان مدارس اول دبیرستان شهرستان سیرجان بوده‏اند. در پژوهش حاضر از روش اعتبار صوری و برای به دست آوردن پایایی آن از آلفای کرونباخ استفاده شد. در این تحقیق 6 فرضیه وجود داشت. تمامی این فرضیه‏ها پس از جمع آوری اطلاعات و تجزیه و تحلیل پرسشنامه‏ها با نرم افزار spss تأیید شد یعنی بین کیفیت زندگی خانواده و پیشرفت تحصیلی رابطه وجود دارد و هرچه فرد در خانواده‏ای باشد که سطح کیفیت زندگی بالاتری داشته باشد پیشرفت تحصیلی بیشتری نیز خواهد داشت .